در مورد اين عالم بزرگوار، حكايات فراوان و توصيه ها و نامه هاى
زيادى به ما رسيده كه شمع راه مشتاقان طى طريق هدايت است؛ اما در اين
جا به وصيتنامه اين مرد بزرگ مىپردازيم تا ببينيم كه اين عارف و عالم
بزرگ، پس از 80 و چند سال عمر بابركت، به فرزند بزرگوارش، چه
توصيههايى كرده است.
«و لقد وصّيناالذين اوتواالكتاب من قبلكم و ايّاكم ان اتقواالله...؛ هر
آينه سفارش كرديم به پيامبران پيش از شما و به شما نيز كه از خدا
بپرهيزيد و تقوا پيشه سازيد.»
نيست جز تقوا در اين ره توشهاى نان و حلوا را بنه
در گوشهاى
با تقوا به همه چيز مي‌توان رسيد. اگر در اين راه - طى طريق - به سوى
خداوند، تقوا نباشد، رياضت و مجاهدت را هرگز اثرى نيست؛ جز زيان، اثرى
ندارد و نتيجهاى جز دورى از درگاه خدا نخواهد داشت. اگر آدمى يك
چهله(چهل روز) به رياضت بپردازد، اما يك نماز صبح از او قضا شود، نتيجه
آن اربعين بر باد رفته است. در تمام عمرم، تنها يك روز نماز صبحم قضا
شد. پسر بچهاى داشتم؛ شب آن روز از دست رفت. سحرگاه به من گفتند كه
اين رنج فقدان را به علت فوت نماز صبح، مستحق شدهاى؛ اينك اگر شبى،
تهجد و شب زندهدارىام ترك گردد، صبح آن، انتظار بلايى را مىكشم.
اگر
آدمى يك چهله(چهل روز) به رياضت
بپردازد، اما يك نماز صبح از او قضا شود، نتيجه آن اربعين بر باد رفته
است. در تمام
عمرم،
تنها يك روز نماز صبحم قضا شد. پسر بچهاى داشتم؛ شب آن روز از دست رفت.
سحرگاه
به من گفتند كه اين رنج فقدان را به علت فوت نماز صبح، مستحق شدهاى؛
اينك
اگر
شبى، تهجد و شب زندهدارىام ترك گردد، صبح آن، انتظار بلايى را
مىكشم.
انجام امور مكروه، موجب پايين آمدن مقام بنده خدا مىشود و به عكس،
انجام مستحبات، مرتبه او را ترقى مىبخشد. بدان كه اگر در راه سير و
سلوك، به جايى رسيدهام، به بركت بيدارى شب و مراقبت در امور مستحب و
ترك مكروهات بوده است؛ ولى اصل و روح همه اعمال، خدمت به سادات و
فرزندان ارجمند رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده است.
اكنون پسرم! تو را به اين چيزها وصيت و سفارش مىكنم:
1. آن كه نمازهاى يوميه و واجب خويش را در اول وقت به جاى آورى.
2. در انجام حوايج مردم، هر قدر مىتوانى، تلاش كن و هرگز فكر نكن كه
فلان كار بزرگ از من ساخته نيست؛ زيرا اگر بنده خدا در راه حق قدمى
بردارد، خداوند نيز او را يارى مىكند.
فرزند آيةالله نخودكى گفت: پدر جان! بعضى اوقات، رفع حاجت ديگران،
موجب رسوايى آدم مىگردد. آيةالله نخودكى گفت: چه بهتر كه آبروى
انسان، در راه خدا بر زمين ريخته شود.
انجام امور مكروه، موجب پايين آمدن
مقام
بنده خدا مىشود و به عكس، انجام مستحبات، مرتبه او را ترقى مىبخشد.
بدان كه
اگر در
راه سير و سلوك، به جايى رسيدهام، به بركت بيدارى شب و مراقبت در امور
مستحب
و ترك مكروهات بوده است؛ ولى اصل و روح همه اعمال، خدمت به سادات و
فرزندان
ارجمند
رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده
است.
3. سادات را بسيار گرامى و محترم شمار و هر چه دارى، در راه ايشان صرف
و خرج كن و از فقر و درويشى در اين كار، پروا ننما؛ اگر تهيدست گشتى،
ديگر تو را وظيفهاى نيست.
4. از تهجد و نماز شب، غفلت ننما و تقوا و پرهيز را پيشه خود بنما.
5. به آن مقدار تحصيل كن تا از قيد تقليد رها شوى.(1)
پي‌نوشت:
1- مقدادى اصفهانى، نشان از بىنشانها، ج 1.
